Jolanda Holwerda | 16 maart 2021

Op 8 maart vond de online lancering van het boek Niet miepen plaats dat ik samen met Leoni Jansen heb geschreven. Hoewel we het natuurlijk liever live hadden gevierd, was het toch een spetterend feestje, waarin een aantal vriendinnen en vakvrouwen in een online feuilleton een hoofdstuk uit het Niet miepen bespraken. Het was heerlijk om terug te horen hoe het boek vrouwen raakt en hoe het boek hun een hart onder de riem steekt. Want hoe bekend of succesvol ook, we twijfelen allemaal bij tijden aan ons eigen kunnen en denken dan dat we de enige zijn die aan zelftwijfel leidt. Niet dus!

Het is al lang bekend dat mannen zichzelf overschatten en vrouwen zichzelf onderschatten (uiteraard weer die hormonen die ons parten spelen). Maar het wordt nu ook duidelijk dat vrouwen al decennia lang hebben moeten opboksen tegen de mannelijke norm om te bluffen en dat we mee moeten doen met de mannelijke spelregels om er bij te horen. En eindelijk ontstaat het besef dat dat misschien wel niet oké is.

Lange tijd hebben zijn we geleid door de (ongeschreven) regels die ons opgelegd werden en hebben we voor lief genomen dat mannen ons uitleggen hoe het zit in deze wereld. “Mansplaining” is inmiddels een bekend fenomeen. Wie zich ergert aan mansplaining heeft er sinds kort een irritatie bij: “manterrupting”. Recent door Sigrid Kaag aan de orde gesteld in de Tweede Kamer. Manterrupting gebeurt als een man een vrouw onnodig onderbreekt. En dat gebeurt vaker dan je denkt. Vrouwen worden zelfs drie keer zo vaak onderbroken als mannen.

Het gevolg is dat vrouwen zich vaak wel drie keer bedenken voordat ze iets zeggen, want voordat je het weet word je afgeschoten. En toch is het zó belangrijk dat we ons uitspreken: vaak voelen vrouwen precies aan wat er – onder de tafel- speelt en wat er nodig is om zaken te veranderen. En niet door elkaar alleen maar in de rede te vallen en erover te praten, maar ook door te luisteren en elkaar aan het woord te laten, zoals in het debat van Ploumen en Kaag te horen was. Dat getuigt van sisterhood; vrouwen die de verbinding zoeken en gaan voor het grotere belang.

Wat mij betreft, is het dus inderdaad tijd voor nieuw leiderschap. Tijd voor een langetermijnvisie die de partij politiek overstijgt, om problemen in onze samenleving samen daadwerkelijk op te lossen op basis van een nieuwe sociale infrastructuur. The time is now, zou ik zeggen!

Meer vrouwen in de Kamer is een heel goed begin van het tegengaan van mansplaining en manterrupting. Want wat zou het heerlijk zijn als wij als vrouwen niet onder-, maar óververtegenwoordigd zijn in het nieuwe kabinet. Ik ga ervoor, stem jij mee?

Lees meer over ons boek via de website van Niet miepen.